til hamingju ísland

þúst, það er ógisslega töff að vera pólitískt rétthugsandi og taka þátt í gagnrýni á viðtekin gildi, skiluru. það er það sem ágústa eva er að gera í gegnum trúðinn silvíu nótt. hún er ógisslega fyndin en jafnframt svo átakanlega sorgleg eins og trúðar eru. og fíflin. fíflin voru til þess að halda valdhöfum á tánum, þeir komust upp með að gera grín að þeim. og silvía er fífl og trúður, sem er svo átakanlegur og sorglegur, jafnvel sorgmæddur og hún er fyndin.

nýjasta útspil silvíu var líka magnað. kona sem reynir að samræma gáfur og hæfileika annars vegar og hlutverk og útlit klámdrottningar hins vegar er með á höndum óleysanlegt verkefni. því annað krefst sjálfstæðis en hitt algjörrar undirgefni. og eftir kastljósið í gær varð ljóst að silvía nótt er beitt ofbeldi af kærastanum sínum. þannig að þó að hún leiki hlutverk þeirrar sem er hugrökk og töff þá einbeitir hún sér of mikið af hinu materíalíska og því að þóknast augnarráði karlmannsins. og það leiðir af sér niðurbrot og jafnvel kynbundið ofbeldi. núna sé ég svo kristalstæt hver tilgangurinn með trúðsleiknum var. hann var alltaf ádeila, en núna finnst mér eins og ég sjái af hverju.

það sem hins vegar veldur angri hugans núna er að það er nokkuð ljóst að 70.000 íslendingum finnst ekki töff að vera pólítískt rétthugsandi og deila á.
hvað halda þeir að silvía nótt sé? skilja þeir ádeiluna sem fellst í þeim óásættnalegu karakter einkennum sem trúðurinn reynir að færa fram? skilja þeir ádeiluna á evrópskar söngvakeppnir, fegurðarsamkeppnir og klámvæðinguna? hvað voru þeir að hugsa?

en kannski vita þeir bara alveg um hvað málið snýst. og þá er sko ógisslega töff að vera á íslendingur, skiluru!