raunveruleika sjónvarp-bara silly

gaad. það er nú ekki oft sem að sönn dama gerist sek um að horfa á of mikið af lélegu sjónvarpsefni. en fyrir tilviljun sá dama áðan einhvurt raunveruleika sjónvarp. og er bara með slæman aumingja- og samúðarhroll. fegurðarsamkepnir hafa komist á annað plan (af hverju finnst mér ég hafa bloggað þetta áður...???). americas next top model. þvílíkt og annað eins. aumingja stúlkurnar. að vera að keppa í því að vera sætust (og hvernig er hægt að keppa í því!!??) fyrir framan myndavélar. ein þerra var víst plús kona (sem er alltaf gott-hélt ég) nema það þýðir að hún er "of" stór fyrir þennan bransa. einstaklega nett kona. sem ekki vildi hátta fyrir myndavélarnar og var fyrir vikið send heim.

síðan er náttúrulega alls konar drami og leiðindi í gangi.

þær gráta sönnum fegurðardrotningatárum og vilja alls ekki láta rugla sér, módelunum, saman við lákúrulegar fegurðadrottningar. Hey-Sús segi ég nú bara.

en vorkun og væntumþykja eru víst náksyldar tilfinningar. þannig að kannski finnst mér bara pínu vænt um greyin!