mmmm

var að klára að lesa þessa bók. og mikið er hún eitthvað falleg og notaleg. um lífið og ástina og erfiðleikana og manneskjur og hvernig allt getur verið fallegt þó að það sé kannski soldið ljótt. en varla skvísubók. kannski skvísurnar séu að þroskast. en ég mæli með henni. og ætla mér að finna hinar bækurnar hennar lísu. af því mér finnst svo leiðinlegt að vera búin með þessa-sakna london fjölskyldunnar strax en kannski eru hinar persónur lísu líka persónur sem ekki er hægt annað en að elska og sakna. þannig bækur eru bestar-þar sem persónurnar með alla sína galla verða að einhverjum sem hægt er að þykja vænt um. persónusköpun er allt í góðum bókmenntum og hérna er góð persónusköpun. (og hey-ég er bókmenntafræðingur þannig að eitthvað hlýtur mitt álit að teljast :Þ)

mæli með fjölskylduvininum eftir lisu jewell