Jæja-langur dagur að kveldi komin. Ég var að skila lokadrögum að ritgerðinni minni. Átti að skila í gær en náði því ekki. Sendi leiðbeinandanum mínum smá emil en fékk ekkert svar. Þannig að ég bara skilaði go vona að hún lesi þetta :( En eníveis-þá er þetta búið í bili. Ég strax farin að spá hvernig ég ætli að haga útskriftardeginum. Ég var nebblega að fá bérf frá háskólanum þar sem er meðal annars spurt hvort ég ætli að vera viðstödd þann 21 júní. Hummm-égvetikki. Sko ég verð 30 ára í nóv. og var búin að ákveða að halda þá partý. Þannig að mér fannst hálf skrítið að halda partý líka núna. En kannski á maður bara að hugsa með sér að maður geti aldre haldið nógu mörg partý??? Hummm-ég er nebbla ekkert voða mikið partýljón. Hef meira að segja lennt í því að halda partý og það kemur eiginlega enginn. Nema kannski þeir sem verða að koma-eins og systkini mín. Það er alltaf soldið vandræðalegt. Að vera búin að plana partý, bjóða fullt af fólki, útbúa veitingar og eikkva-síðan koma þrír eða eitthvað þannig. Þannig að þó að ég finni mig svolítið í svona hóstess hlutverki þá er ég alltaf með smá áhyggjur yfir því að engin komi.

ohh-sem minnir mig á "gæsagleðina" mína. Ég átti þá ekki margar vinkonur, það var sem sagt fjórum vinkonum mínum boðið í brúðkaupið og engin þeirra hafði nokkru sinni hisst. Nema hvað, það stóð ekkert til að halda gæsapartý og ég var því fegin. En engu að síður þá var einhver sem ákvað það. Og það var náttúrulega voða yndælt og fallega gert. En mér fannst það samt bara leggja áherslu á hve fáa vini ég á. Sem sagt, þær sem mættu voru: Mamma, tengdamamma, systir mín, mágkona mín, svilkona mín, ein gömul vinkona og ein stelpa sem er gift frænda hans Arnars. Og ekki misskilja mig-það var mjög notalegt að þessar konur voru tilbúnar að leggja á sig að gera mér dagamun dagin fyrir brúðkaup en ég fann þá hve leiðinlegt það er að tilheyra ekki hóði-nema þeim hópi sem er lífræðilega tengdur þér og þú myndir að öllum líkindum ekki eyða neinum tíma með ef að þeir væru ekki tengdir þér líkamlega.
Að sama skapi hefur mér alltaf fundist ég voða ein í heiminum þegar ég hef verið að eiga börnin mín. Þessi "urban" family er bar ekki til hérna hjá mér. Og það er alltaf pínu leiðinlegt að fá ekki hóp af vinkonum heim.

En ég er ekki að væla neitt-bara aðeins að tjá mig. Þannig að ekki vorkenna mér enda er ekki ástæða til. Ég er frábær-ég er svonakona!!! :ÞÞÞÞ